Martin | 3 januari, 2012 |
Vanmorgen zijn we in alle vroegte begonnen aan het roadbook dat we van Christiaan mee hadden gekregen.
Het roadbook is afkomstig uit het blad Action4x4 en voerde ons door de bijzonder fraaie Médoc streek, uiteraard befaamd om de talrijke wijngaarden en mooie wijnen. Nou is deze streek niet echt bekend om het snertweer, doorgaans is het in deze regionen vrij mild. Vandaag echter hebben we geheel volgens weerbericht een aantal buien op ons dak gekregen die niet grappig meer waren.
Het is niet anders, zo wij vernomen hebben komt dat de laatste weken in Nederland ook wel eens voor, kunnen we er weer een beetje aan wennen.
Desalniettemin zijn we op pad gegaan, eerst over overwegend verharde wegen door en langs de wijngaarden en chateau’s. Sommige ervan kunnen zich dan wel een chateau noemen, maar dat riekt toch wel een beetje naar grootspraak hoor.
Je kunt wel zo veel op zo’n fles schrijven over hoe mooi en groot je huis is, maar hou het een beetje reëel hè, er kon wel eens iemand tijdens z’n vakantie langs komen rijden en dan sta je toch best in je hemd als het een leuk opgeverfde boerenschuur blijkt. Maar dat is zeker niet in alle gevallen zo! Er staan wel degelijk landhuizen en kasteeltjes tussen die adembenemend mooi zijn en waarvan wij tegen elkaar zeiden dat wij met iets minder al best tevreden zouden zijn.
Gaande weg werd de verharde weg steeds afgewisseld met een deel onverhard, wat de route een leuk karakter gaf. Zo hier en daar was er wel wat inventiviteit van Liz nodig als er opeens een splinternieuwe asfaltweg de route verstoorde, maar het weer aan elkaar knopen van de stukjes route maakte het voor ons eigenlijk nog leuker.
Op een geven moment in de route werd het overwegend onverhard, maar toch bracht het ons minder plezier. De bossen waar we inmiddels in terecht gekomen waren zijn uitsluitend productiebossen die in grote vierkante kavels opgedeeld zijn. Dat wil dus zeggen dat je geen fraaie bospaadjes aan het rijden bent, maar kaarsrechte brandgangen tussen de kavels in…
Het laatste gedeelte van de route (het waren in totaal 8 bladen) hebben we helaas over moeten slaan. Dat besluit werd genomen toen we bij een doorwaad plek aan kwamen. Tot twee keer toe heb ik Liz gevraagd of ze wel helemaal lekker was, maar ze hield vol dat het roadbook ons toch echt daar doorheen wilde laten rijden. Stel je het plaatje even voor; de hele dag aanhoudende buien, een modderige sloot die redelijk op weg is om buiten z’n oevers te treden en een inmiddels redelijk beladen Defender die sinds vandaag met de koplampverstelling op 1 moet rijden.
Wellicht leuk voor een andere keer, maar dit gingen wij dus niet in ons eentje doen. Verder dus met behulp van de spitsvondigheid van Liz die er toch nog een leuk geheel van wist te maken. En dat bracht ons dan uiteindelijk bij het plaatsje Le Verdon waar we de veerboot tot Royan hebben genomen. Van Royan tot aan Saintes was het maar een kort stukje over de hoofdweg. Saintes hadden we bewust uitgekozen als overnachting plek voor vannacht omdat het vlak in de buurt is van de cognacboer die we morgenochtend gaan bezoeken. En ook daar hebben we goede zin in!
