Martin | 11 januari, 2011 |
Het was weer een zeer enerverende reis met een paar aspecten die voor ons ongewoon of nieuw waren.
Met name de gedegen reisvoorbereiding voor het reisdeel door Rusland was iets wat wij normaal gesproken nooit doen. Het gereed hebben liggen van een dagplanning en het weten waar je over een week slaapt met bijbehorende reserveringen mag dan gemakkelijk zijn tijdens de reis, maar onze voorkeur heeft het zeker niet. Om vlekkeloos de visum aanvraag te laten verlopen hebben we gehoor gegeven aan deze manier van reizen.
Reizen door Rusland kan nu eenmaal nog steeds niet op de bonnefooi, men wil weten waar je bent en wat je aan het doen bent.
Wij hebben erg veel gehad aan de hulp van Svetlana en Frank de Wit van Kola Travel. Samen zijn we tot een weloverwogen reisschema gekomen waarop zij voor ons de passende overnachtingen gezocht hebben. Dit lukt je eenvoudigweg niet met een avondje internetten.
Het eerste deel van de route zoals wij hem gereden hebben door Duitsland, Polen, Litouwen en Letland is ons erg goed bevallen. Onderweg zijn er tal van ontsnappingsmogelijkheden zodat je niet veroordeeld bent om dagen op snelwegen door te brengen.
Nu zijn Polen en Litouwen voor ons redelijk bekend terrein, we weten onze weg er goed te vinden als het aankomt op het rijden van greenlanes etc.
Het deel van de reis door Rusland is ons enorm tegen gevallen. St. Petersburg is zonder meer een stad die een bezoek waard is, echter de weg er naar toe en de verder naar het noorden lopende M18 zijn een regelrechte beproeving. Saaie, lange rechte stukken weg die vergeven zijn van vrachtverkeer. Geen of nauwelijks alternatieven voorhanden, er loopt 1 weg naar het noorden en daar moet iedereen het maar mee doen. De onvoorstelbaar uitgestrekte bosgebieden aan weerszijden van de weg zijn doorgaans zo goed als onontgonnen, je treft er niet de schitterende bosweggetjes die we kennen van oa het Balticum.
Pas verder naar het noorden begint Rusland een geweldige ervaring te worden. Eenmaal in de provincie Kola aangekomen besef je je dat je verkeerd gereden bent; de route die wij een ieder van harte aan kunnen bevelen is vanuit Finland de Kola Peninsula binnen te rijden waar er wel naar hartenlust te offroaden en greenlanen is en waar de gewone openbare weg ook bochten bevat.
De overgang vanuit Moermansk naar Noorwegen is wel een aanrader, je reist door een toendra landschap met een heel eigen karakter. Sommigen staat het niet aan en vinden het niet mooi, wij kunnen er daarentegen intens van genieten.
Het tweede deel van onze reis door Finland, het Balticum en Polen dat uit voornamelijk greenlanes zou moeten bestaan is door een ongeval op de tweede dag in Finland een bruut halt toe geroepen. Wij hebben gebruik gemaakt van een escape door vanuit Helsinki op de veerboot naar Duitsland te stappen. In het Balticum wil je namelijk geen spijt krijgen van het toch door blijven rijden met een schade auto die plots de handdoek in de ring gooit.
Zoals eerder genoemd, het Balticum en Polen zijn bekend terrein en wij zullen daar zeker in een van de komende reizen weer te vinden zijn.
Was Rusland voor herhaling vatbaar? En wat zijn de zaken waar we kunnen verbeteren voor een volgende keer?
De Kola Peninsula gaan wij zeker nogmaals bezoeken. Het landschap heeft een onuitwisbare indruk op ons gemaakt en we kijken reikhalzend uit naar een volgende keer. Wellicht in een ander seizoen zodat we meer van de boswegen kunnen rijden die nu te zwaar besneeuwd waren om veilig in ons eentje te kunnen doorkruisen. Dat is namelijk wel een punt van aandacht; je bent er heel erg op jezelf aangewezen, iedere meter die je het binnenland in duikt ben je verder verwijderd van hulp. Mobiel telefoonnetwerk is er ook slechts sporadisch.
Waar wij voor een volgende keer goede winst kunnen boeken is een basiskennis van de Russische taal. De belangrijkste woorden hadden wij ons al snel meester gemaakt (vlees, koffie, water) maar het maakt de algehele reiservaring in dit land een stuk comfortabeler als men niet hoeft te leunen op de weinigen die het Engels machtig zijn.
Wat ook een eerste keer voor ons was gedurende deze reis was het bijhouden van een reisblog. Op vorige reizen werd er altijd wel aan het einde van een dag een stukje in het reisboek geschreven, dat was dus niets bijzonders voor ons. Het direct wereldkundig maken van onze reiservaringen en emoties was wel nieuw, door middel van een nieuwe website gebaseerd op WordPress was dit geen extra moeite voor ons. Internet toegang was niet overal even makkelijk voorhanden, het werd soms bijna een sport om ’s avonds toch een posting online te kunnen zetten.
Wij kunnen ons danig voorstellen dat er mensen zijn die hier helemaal niets in zien, maar wij hebben het als een vorm van gezelligheid ervaren, wetende dat er dagelijks ongeveer 100 bezoekers het blog aan het lezen waren. Hoewel reacties in de postings weinig door ons beantwoord werden hebben we ze wel altijd op prijs gesteld, zo ook de felicitaties op onze verjaardagen.
Ook dit aspect was zeker voor herhaling vatbaar en past wat ons betreft goed in een hedendaagse manier van reizen en beleven.