Dag 17 – Karlova – Milovice

Martin | 8 september, 2009 |

Wat een kicken dag!

Ik heb in een Tatra 8×8 gezeten, mijn ultieme droomvoertuig!! Maar ok, eerst het verhaal van de dag;
Om 8 uur zaten we aan de ontbijttafel en hadden alles al ingepakt, half 9 waren we op weg. In het centrum van Karlova keken we onze ogen uit, de houtbouw daar is grandioos om te zien.

We reden vervolgens een mooie slingerweg tot aan Sumperk. Helaas niks kunnen greenlanen, we zitten hier midden in een Nationaal Park.
Bij Suchy Vrch vonden we een toren die een prachtig uitzicht over de wijde omgeving gaf en tevens als startpunt diende voor een wandeltocht langs vooroorlogse bunkers in de bergen met als centraal punt Bouda.
Een wandeltocht van een goede 4 uur die helaas niet echt in ons schema paste. Via een smalle bosweg die we hier vonden zijn we de berg afgedaald waar we uiteraard een houtwagen tegen kwamen.
Met een beetje manoeuvreren konden we elkaar passeren en uiteindelijk kwamen we bij Jamne nad Orlici uit.

Even verderop bij Zampach zijn we op zoek gegaan naar de ruïne van het imposante slot dat daar gestaan heeft. Jammer genoeg was er vrijwel niets meer van over, zonde. Maar bij Potstein hadden we meer geluk, een gids wilde ons graag een rondleiding geven langs de restanten van de in de 11de eeuw gebouwde burcht.

Verder naar NoveMesto waar het nog steeds in gebruik zijnde kasteel in het hart van het centrum staat. Een ware aanrader, zowel binnen als een wandeling door de kasteeltuinen die er omheen liggen.
Bij Josefov bleek ook de gehele binnenstad deel uit te maken van de attractie, echter vanwege de overwegend militaire bouwstijl sprak ons dit veel minder aan.

Wel zag ik opeens in een zijstraat m’n droomwagen staan; een Tatra T815 8×8. De militair die het ding even mee naar huis genomen had, had er wel schik in dat ik zo enthousiast rond deze imposante vertoning liep te dartelen en kwam met de sleuteltjes naar buiten.
Hoewel we elkaar voor geen meter konden verstaan absorbeerde ik gretig ieder woord tijdens zijn rondleiding. Liz heeft tot drie keer toe moeten zeggen ‘ik geloof dat hij nu weg moet’ om me weer achter het stuur vandaan te krijgen.

Helemaal blij vervolgden we onze reis over kleine binnenwegen en reden we tot aan Milovice waar we een prachtige camping aan troffen. We brengen er de nacht geheel alleen door.

Plaats een reactie