Martin | 2 januari, 2011 |
Vanochtend was het dan zover, we konden onze reis weer hervatten.
De moeder van Liz probeerde nog een ‘het is wel slecht weer hoor’ en ofschoon ze daar gelijk in had, reden we klokke tien het dorpje uit. Het sneeuwde erbarmelijk, reusachtige vlokken beperkten het zicht aanzienlijk.
Tussen de middag kwamen we in Lakselv aan. Da’s een gemiddelde snelheid van pakweg 50 km/h, maar goed dat we vakantie hebben…
Na Lakselv werd het nog wat spannender toen we de E6 wilden volgen. Schijnbaar kon de sneeuwploeg z’n bed niet uit komen want de E6 lag nog onder een sneeuwdek van een 15 cm dik van het type om sneeuwmannen van te maken. nou zoeken we het al green-lanend wel gekker op, maar de bedoeling van het nemen van de E6 ging zo toch een beetje verloren.
Afijn, uiteindelijk zijn we dan toch in Finland aan gekomen, hetzij niet volgens de gisteren in een opwelling genoemde route. Die route was al een keer gereden, dus zijn we naar de grensovergang bij Karigasniemi gereden. Van daar uit naar Inari en vervolgens naar Ivalo, waar we momenteel bivakkeren.
Het mooie van Ivalo is dat het midden in een gebied ligt (ik wilde eerst schrijven ‘zeer bosrijk gebied’, maar dat is een beetje onzinnig om te melden in Finland) dat een erg hoog bospaden en wegen gehalte heeft in een bovenmatig mooie omgeving. 3 Jaar terug zijn wij iets noordelijker heerlijk aan het rijden geweest in de herfst, 2 jaar terug iets oostelijker in de winter en nu gaan we dus het deel ten westen van Ivalo verkennen.
Hopelijk, want wat we onderweg aan sneeuw in het bos hebben zien liggen hier loog er niet om…
