Martin | 3 september, 2009 |
Met de nieuwe kaarten op pad, navigatie systeem werkt weer goed en Liz is helemaal in haar nopjes.
We duiken direct weer de Vihorlatské vrchy in en vermaken ons direct opperbest. Twee behoorlijk zware routes weten ons urenlang bezig te houden.
De derde route die we halverwege de middag wilden rijden lag op een andere berg, we moesten dus even afdalen.
Bijna beneden kwamen we twee zeer verbaasd kijkende mannen tegen in een normale personenauto en we zwaaien eens vriendelijk naar ze. Nog geen 5 minuten later staan we op een steenworp afstand van de doorgaande weg, achter een dikke stalen slagboom die zojuist op slot gedaan is door de heren.
Blijkbaar zijn ze de boel aan het dichtzetten, we wisten dat er meer slagbomen waren maar die stonden vanochtend open. We voelden ons in ieder geval erg welkom, zo open stonden ze. De race gaat dus beginnen…
Zij moeten met hun personenauto wel het goed begaanbare pad blijven volgen terwijl wij de geulen kunnen benutten die de houthakkers gemaakt hebben met het verslepen van boomstammen.
In hoog tempo suizen we langs routes die we even daarvoor uiterst behoedzaam reden en na een dolle rit vol bizarre shortcuts bereiken we de andere slagboom voordat de heren ook nog maar in zicht zijn.
Het is te laat geworden om nog aan de volgende route te beginnen en we gaan op zoek naar een slaapplaats wat uren duurt voor we wat geschikts gevonden hebben.
Alle op de kaart aangegeven campings bestaan niet meer of lijken nooit te hebben bestaan, heel vreemd.
Pas voorbij Prešov vinden we een camping die ook nog eens erg fraai en compleet is. Ze bestaan dus nog wel.
Terwijl de auto het terrein op draait ruikt Liz een verbrande elektronica lucht en meent een kringeltje rook te zien vanuit de laptop. Na het opzetten van de tent bij het licht van de werklamp onderzoeken we wat er aan de hand is; de laptop is morsdood.
