Martin | 30 juli, 2010 |
Wat een geweldige dag!
Vroeg opgestaan en ondanks het wisselvallige weer toch droog in kunnen pakken. Het wisselvallige weer beperkte zich gedurende de dag tot regen, motregen en zware neerslag. Edoch, dat mocht de pret niet drukken!
Vanaf Koppang ging het via de Gamle Kongsveg naar Evenstad waar we een prima bosweg gereden hebben. Einde route was dan wel een dichte slagboom waardoor we de hele route weer terug moesten, maar de andere kant op was ook mooi.
Tegenover de brug naar XX zijn we vervolgens een bosweg op gereden die ons richting Rena zou voeren.
Hoewel de boswegen in dit gebied prachtig waren konden we het niet laten een shortcut te nemen. De shortcut begon schappelijk maar al snel waren we koortsachtig aan het zoeken waar in des hemelen naam het pad zou kunnen zijn. De waarschuwing was nog niet uitgesproken: ‘pas op, er loopt hier water onder het mos’ of ik stond zelf al tot over m’n enkels in ijskoud water.
Het pad werd verderop weer gevonden, ware het niet dat een groepje bomen het ook wel een prettige stek vond en de weg versperden. Hier had dus echt al in jaren niemand meer gereden.
Keren (op een berghelling…) en maar weer terug.
Nog lang voor we Rena bereikten ontdekten we in het bos wel een heel raar hutje met maar 1 muur. Nog geen 50 meter verder stuitten we op een controlepost… Het was weer zover, Liz had ons weer op een militair terrein gekregen. Na omkeren zagen we dan ook het bordje bij het rare hutje; gasmaskerstormbaan.
Een groot deel van het militair oefenterrein lag echter buiten de hekken van de te Rena gevestigde basis en na een paar minuten rijden stonden we schoorvoetend aan de rand van een tankbaan van het formaat Furstenau. Volgens Liz hadden de Noorse militairen in juli ook vakantieverlof, dus daar gingen we dan! Zandputten, mobiele bruggen, omgeploegde bostracks en een hevig slingerend bospad, we konden onze lol niet op!
Langs de kazerne voerde een mooi paadje ons naar rena waar we de manschappen dan toch tegen kwamen. Jongens, bedankt voor het spelen in jullie tuin!
Dieper de Finskogane in, over smalle boswegen richting Osensjøen waar we poogden een hutje voor de nacht te huren. Door de aanhoudende regen waren we beiden behoorlijk doorweekt, wat geen prettige start is van een nachtje wild kamperen.
Rondom het meer was het natuurlijk wanstaltig duur. In gesprek met een Noor met een 110 crewcab kregen we de tip even door te rijden naar Trysil. Dat bleek een gouden tip, we zijn er terecht gekomen bij het prijswinnend hostel dat wat ons betreft de prijs voor beste hostel absoluut verdiende.
