Martin | 19 augustus, 2014 | Reizen, Zomerreis 2014 IJsland
Wat een adembenemende plek hadden we gisterenavond toch uitgekozen om te wildkamperen op die vlakte vlak naast die waterval… Toen ik om het hoekje keek van de openstaande achterdeur van de auto van Hanneke en Piet zag ik Piet nog heerlijk luierend in bed liggen, genietend van het uitzicht dat hij had op de waterval. De mooiste plek om wakker te worden, zo waren zijn woorden.
We hebben heerlijk in het ochtendzonnetje onder een staalblauwe hemel op ons gemak ontbeten en vervolgden de route waar we gisteren aan begonnen waren door een van de meest pittoreske en vriendelijke stukjes van IJsland, daar waar we vorige week al een keer doorheen gereden waren toen Hanneke en Piet aan het wandelen waren.
Terug naar het dal, er moesten vandaag ook nog wat kilometers naar het oosten gereden worden.
Helaas zijn er in het zuiden eigenlijk geen alternatieven om naar het oosten te rijden naast de 1, een weg die zeker daar ronduit saai is. We hebben het dus maar een beetje opgeleukt met een wandeling naar een minder bekende (en bezochte) gletschertong en een poging gedaan via een omweggetje de route interessanter te krijgen maar met een stoffige onverharde weg door het platteland lukt dat niet echt.
En toen begon het pas echt spannend te worden… We kwamen namelijk aan in het potentiele rampgebied waar we gisteren het boottochtje over het gletschermeer gemaakt hadden. Middels links naar krantenartikelen door vrienden en familie doorgezonden waren we op de hoogte gebracht van het gebeuren rond de uitbarsting van de vulkaan Bardarbunga.
Nou wisten we dat natuurlijk gisteren al toen we daar rond voeren en gingen er op dezelfde laconieke wijze mee om als de IJslanders, het betreft namelijk een vulkaan die onder een laag van 500 meter dik ijs ligt. In 1996 was het flink hommeles met deze vulkaan, echter toen betrof het een uitbarsting die twee weken lang duurde en hiermee een vloedgolf van smeltwater veroorzaakte.
Alas, geen wilde verhalen van ons ploeterend door over de weg bulkend lava, wild gebarend naar elkaar dat de banden in brand zijn gevlogen, geen verstikkende zwaveldampen en dikke rookwolken waardoor we met natte t-shirts door ons gezicht ons moesten redden. Neen, wij hebben vandaag nog eens naar die enorme ijsvlakte staan staren en moesten toch echt concluderen dat er niks van te merken viel en nog minder te zien. We zijn in veiligheid en goede gezondheid.
Maar is er dan echt niets aan de hand? Toch wel, de omgeving rond Askja is uit voorzorg volledig geevacueerd, in dit gebied zijn er namelijk de laatste 48 uur 2000 aardbevingen geregistreerd. Aangezien Askja een uitbarsting cyclus heeft van 600 jaar en hij al jaren overtijd is, vreest men dat Bardarbunga slechts een voorbode was voor wat er komen gaat. Wij zitten op veilige afstand en zijn blij dat we het bewuste gebied deze reis tot 2 x toe aangedaan hebben, het behoorde duidelijk tot de favorieten.
